Assalamualaikum..
Selamat sejahtera keatas kamu semua, pembaca blog ini. ♥♥
Ada masa lebih, so kite hapdet kisah hari ke2 farish di Smart Reader Kids(SRK).
Kenapa pakai tdung n selua keje?
Nk bg nampk mcm org kje.
Motip?
Supaya farish nk tgl situ.
Arini kita bwk abie sekali. So abg akan rasa selesa kot ble ade adik die. Huhuhu~
Aktiviti arini melukis.
Ada crayon n kertas besa untuk ditulis-lukis oleh pelaja2.
Farish masih macam semalam. Berjalan berpimpin tangan. =_=
Arini kitorg plan nak tinggalkn die. Berjaya ke x??? Tgok nnt.
Mula2 die xnk berenggang. Tp bila tgok abie pon lukis2, dia mula cm nk ok.
Sikit2 die lukis. Ntah ape2 ntah dilukisnya. X penting. Cuma sayangnya tlupa snap pic lukisan die tu. Seni wooo!
930pg lepas babah tgu ngan abie lme kt lua,ibu pon nekad lari.
100 meter tu!
Dgr sayup2 nak ikut bu...
Ohh sayu ati si ibu~
Berdiri lua pintu kelas. Dgr suara abg nangis. Sedih wey~
Meleleh gk airmata. Rasa mcm melakukan kekejaman pulak.
'oh hati, bertahanla!'
Babah pon tacing kut. Mcm nk bgenang gak mata beliau. Huhuhu~
Terus la kelua dr situ dgn rasa bersalah sgt2. Cepatla masa berjalan...
Tepat 10pg dh terpacak dpn pintu. Ngintai2 so anak tadi. Nampak je ibu, terus meluru sambil nangis. Huwaaaaa! Mata ibu pon nak berair.
Kak min cakap sepnjang peninggalan td die nangis je. Die cakap nak ikut ibu. Siap suruh cikgu kat situ call ibu.
Cikgu pon nak kasi sedap ati, berlakon la dail ke ibu ni. Hhhuhuuu~
Strategi tinggalkan die kat situ x berjaya nampaknya.
masok kereta ibu tengok muka abang. Sedih.mata bengkak.suara serak. Confirm jerit ala2 tarzan punya tadi. ;'(
Masih x putus harapan. I know my son can do it. Cuma die perlukan masa sbb selama ni life dia cme ada kami mak ayah dia, dan mak atoknya.
Ibu mana x sedih tgok mata anak bengkak gini. Tapi tetap senyum. Tapi korang tak tau tu senyum dlm tangisan weyhh!
Selamat sejahtera keatas kamu semua, pembaca blog ini. ♥♥
Ada masa lebih, so kite hapdet kisah hari ke2 farish di Smart Reader Kids(SRK).
Kenapa pakai tdung n selua keje?
Nk bg nampk mcm org kje.
Motip?
Supaya farish nk tgl situ.
Arini kita bwk abie sekali. So abg akan rasa selesa kot ble ade adik die. Huhuhu~
Aktiviti arini melukis.
Ada crayon n kertas besa untuk ditulis-lukis oleh pelaja2.
Farish masih macam semalam. Berjalan berpimpin tangan. =_=
Arini kitorg plan nak tinggalkn die. Berjaya ke x??? Tgok nnt.
Mula2 die xnk berenggang. Tp bila tgok abie pon lukis2, dia mula cm nk ok.
Sikit2 die lukis. Ntah ape2 ntah dilukisnya. X penting. Cuma sayangnya tlupa snap pic lukisan die tu. Seni wooo!
930pg lepas babah tgu ngan abie lme kt lua,ibu pon nekad lari.
100 meter tu!
Dgr sayup2 nak ikut bu...
Ohh sayu ati si ibu~
Berdiri lua pintu kelas. Dgr suara abg nangis. Sedih wey~
Meleleh gk airmata. Rasa mcm melakukan kekejaman pulak.
'oh hati, bertahanla!'
Babah pon tacing kut. Mcm nk bgenang gak mata beliau. Huhuhu~
Terus la kelua dr situ dgn rasa bersalah sgt2. Cepatla masa berjalan...
Tepat 10pg dh terpacak dpn pintu. Ngintai2 so anak tadi. Nampak je ibu, terus meluru sambil nangis. Huwaaaaa! Mata ibu pon nak berair.
Kak min cakap sepnjang peninggalan td die nangis je. Die cakap nak ikut ibu. Siap suruh cikgu kat situ call ibu.
Cikgu pon nak kasi sedap ati, berlakon la dail ke ibu ni. Hhhuhuuu~
Strategi tinggalkan die kat situ x berjaya nampaknya.
masok kereta ibu tengok muka abang. Sedih.mata bengkak.suara serak. Confirm jerit ala2 tarzan punya tadi. ;'(
Masih x putus harapan. I know my son can do it. Cuma die perlukan masa sbb selama ni life dia cme ada kami mak ayah dia, dan mak atoknya.
Ibu mana x sedih tgok mata anak bengkak gini. Tapi tetap senyum. Tapi korang tak tau tu senyum dlm tangisan weyhh!
No comments:
Post a Comment